Ulica Squaretime 313, Wieżowiec Amisa Regila.

Jest to jedna z bogatszych ulic w Yorknew. Wielu ludzi pragnie sobie tutaj ułożyć życie, bo wiążą z tym miejscem ogromne nadzieje mimo tego, że jest to zwykłe skupisko wieżowców z pięknym widokiem bliskie centrum miasta, lecz to tylko jeden z nich się wyróżnia, gdyż widać na jego szczycie zazieleniony taras. Sam budynek liczył około 30 pięter.
Mieszkanie Amisa było osadzone w największym wieżowcu, na szczycie. Prowadziły do niego dwie drogi, typowo schody albo specjalna winda, której mógł używać tylko on sam i sprzątaczki. Ogólnie sam hol tego budynku wyglądał jak hotel.
Jego mieszkanie było wykonane w dość staromodnym i eleganckim stylu. Wszystkie meble były wykonane z ciemnego drewna. W sumie to sam salon wyglądał jakby się weszło do Ikei i szukało tych samych najdroższych rzeczy. Na ścianie wisiał ogromny telewizor, a obok niego okulary do 3d. W sumie same luksusy.




Amis już na samym wejściu do budynku był przywitany przez wszystkich ludzi, znali go i lubili. Ciepłe wyrazy twarzy sugerowały, że ktoś mu coś zawdzięcza. Czyżby był aż tak wpływową osobą w Yorknew? Dobre pytanie, jednak nie teraz na nie pora. Pytanie leciały czy przygotować herbatę, którą lubi i czy przygotować pościel dla panicza obok. On z uśmiechem potwierdził, po czym skierował się do swojej windy.

Chłopak towarzysząc Amisowi, ani trochę nie zdziwił się miejscem zamieszkania, ani posiadłością... Bardziej zastanawiało go coś innego. "Jeżeli jest taką rybą, to kim był ten irokez, a co ważniejsze... kim był jego ojciec ?" Idąc zamyślony, przechodził przez progi "domu", po czym napotkali służbę. Przypomniał mu się dom. Na jego ustach pojawił się grymas... jakby było tego wszystkiego za dużo. Zaskoczyło go to, że kazał przygotować dla niego pościel... czyżby trening nie miał potrwać tylko kilku godzin ? Jeżeli tak, to musiał uzbroić się w cierpliwość. Chłopiec włożył ręce w kieszeń i jako, że panowała tam pokojowa temperatura, skrył usta pod kołnierz. Ruszył wolnym krokiem za dziadziusiem i wszedł wraz z nim do windy. Kiedy kamera ukazała ich obu stojących naprzeciw wyjścia z niej, młodzieniec powiedział patrząc przed siebie:
- Zapowiada się ciężka noc... Zamknął oczy i dał się ponieść sile mechanicznej puszki, która prowadziła ich do apartamentu Armisa.

Mężczyzna stał spokojnie, gdy winda wiozła go z Draciem na szczyt. Światełko wdzięcznie przeskakiwało z jednego guzika na drugi zmieniając ciągle kolor, w sumie to wszystkie kolory tęczy były tam widoczne. W windzie leciała jakże dobrze znana muzyczka. Chwile to trwało, jednak po chwili drzwi do windy się otworzyły i dalej pokazały się drewniane drzwi, które Amis dość szybko otworzył i wszedł do domu.
- Ściągnij buty jak będziesz wchodził - powiedział zrzucając własne. Zaraz potem ściągnął płaszcz. Po chwili podniósł słuchawkę telefonu leżącego nieopodal drzwi - Hej Fill, podrzuć mi dzban herbaty i trochę ciastek z czekoladą, dzięki - odłożył słuchawkę.
- Usiądź i opowiedz mi co wiesz o nenie - wskazał fotel w salonie, do którego potem wszedł.

Draco wchodząc zaraz za dziadziusiem, zdjął swoje buty i rozglądnął się po mieszkaniu. Widział ogromną przestrzeń urządzoną w dobrym i staromodnym guście. Rozpiął lekko zamek od bluzy, gdyż temperatura tutaj, była nieco wyższa niż ta na dole. Odczuwał zmianę w cieple powietrza jeżeli zawahało się nawet o 1 stopień. Popatrzał się na sporą kanapę tuż obok Amisa i spoczął na niej. Wyciągnął ręce z kieszeni, splecił je jak do modlitwy i zaczął mówić gość spokojny, a zarazem nico tajemniczym głosem.
- Widzisz... zamyślił się chwilkę. - O nenie wiem dosyć sporo. Moja rodzina jest jego całkiem dobrym użytkownikiem. Każdy starszy ode mnie, już posiadł tę wiedzę, ale mnie kazano czekać. Popatrzał się w soje lewo i widział ogromną szybę, przez którą widać było miasto. Chłopak wstał i podszedł do niej. Stał wyprostowany, a ręce splótł z tyłu.
- Nie chciałbym, abyś zmienił o mnie zdanie, jeżeli już jakiekolwiek masz... ze względu na moją rodzinę... moją przeszłość... Dlatego poprosiłem Cię, że najpierw mnie nauczysz, a potem Ci wszystko opowiem.
Na chwilę odwrócił głowę w jego stronę, aby upewnić się, że wciąż go słucha.
- Znam zastosowanie wszystkich 4. technik Nenu... Ten, Zetsu, Ren i Hatsu. Słyszałem też o jakimś podziale na użytkowników aury, ale nie mieli ochoty bardziej wtajemniczać "mniej zdolnego" syna...
Oparł się prawą pięścią o szybę, wbijając swój wzrok w światła na ulicy.
- Taka jest moja rodzina... nigdy nie można na nią liczyć...

MG

- Rodzina zawsze będzie przy tobie, nawet w najgorszych chwilach - powiedział, po czym rozbrzmiał dzwonek i otworzyła się winda naścienna w pokoju obok - Przepraszam na chwilę - powiedział, po czym wstał i przyniósł całą zastawę. Nalał herbaty do kubków i wziął ciastko do ręki - Poczęstuj się jak chcesz - wziął gryza popijając go.
- Nen to jest energia płynąca w każdym z nas - rozpoczął odkładając kubek - Można to nazwać czymś w rodzaju witalności lub aurą, jak wcześniej wspomniałeś. Jednak nim przejdziemy do podziału aur zaczniemy od podstaw. Ten, Zetsu, Ren i Hatsu jak już wspomniałeś są czterema głównymi zasadami - odchrząknął - Ten Odpowiada on za naszą obronę. Zetsu pozwala nam ukryć swoją obecność oraz takie tam. Ren natomiast wpływa na siłę naszego Nenu. Hatsu jest wizualnym odbiciem naszego nenu. Jednak nim przejdziemy dalej... jak bardzo zależy ci na tym by poznać sam nen? I po co ci on w ogóle? Skoro rodzina nie chciała byś go poznał to może nie jesteś na niego gotowy? - łyknął herbaty - Egzamin na łowcę coraz bliżej, nie lepiej byłoby ci teraz potrenować? Nen raczej nie będzie ci w nim potrzebny. Czy aby tylko dla samego egzaminu chcesz go poznać czy może jest też inny powód? - zapytał z czystej ciekawości.
- Jak dużo jesteś w stanie poświęcić by go poznać? -

Draco przez tę całą sytuację, jaka miała miejsce przed chwilą, nie odwrócił się ani razu do staruszka. Nie kiwnął palcem, nie odezwał się... ślepo wpatrywał się w miasto nocą. Jego włosy spokojnie opadały mu na czoło, a gdy Arnis zdał ostatnie pytanie, nagle odwrócił się i stojąc z zaciśniętymi pięściami przybliżył prawą rękę do piersi i odpowiadając szybko i chaotycznie, odrzucił rękę w swoją prawą, jakby coś pokazywał:
- Wszystko ! Jestem w stanie poświęcić wszytko...
Lekko zagrał na emocjach. Miał nadzieję, że przekona tym staruszka, bo powoli już kończyły mu się pomysły. Podszedł do niego szybkim krokiem i siadając szybko przed nim na przeciwległej kanapie, odparł:
- Proszę Cię... ucz mnie... naucz mnie wszystkiego... teraz mam tylko Ciebie... Mój własny ojciec nie był w stanie w przeciągu tych 16 lat zamienić ze mną tyle słów co Ty teraz...
Odparł łamiącym się głosem i szybko schylił głowę. Założył ręce na swoją czuprynę i lekko uśmiechnął się, tak żeby starzec nie mógł widzieć jego twarzy. Wiedział, że świetnie to wykombinował i że teraz mu się uda już na pewno go przekonać... Cóż miał innego począć. Miał takiego nauczyciela na wyciągnięcie ręki. Teraz musiał tylko dobrze chwycić.

MG

- Możesz już skończyć tą szopkę? - zapytał prosto jakby nigdy nic i dolał sobie herbatki - Ty chcesz tylko szybko, szybko, szybko i szybko - powiedział - Słuchałeś ty mnie w ogóle jak do ciebie mówiłem? 4 techniki to tak zwane zasady nenu. Jesli takie ma być twoje podejście to możesz od razu wyjść z mojego mieszkania i zapomnieć, że kiedykolwiek się spotkaliśmy - rzucił - Nie pytałem się o twojego ojca, nie interesuje mnie twój ojciec. Serio, jeśli starasz się mnie przekonać takim argumentem to nic nie wskórasz - odpowiedział.
- Starego łowce nie łatwo okłamać - poszedł do regału i wziął fajkę, którą po chwili odpalił i tak sobie pykał.
- A teraz odpowiedz na resztę pytań, które ci zadałem - od razu wyjechał w poważnym tonem - Lepiej byś nie pominął żadnego... -

Draco rozłożył się jakby był u siebie na tej miękkiej i wygodnej sofie, na której usiadł i zmienił wyraz twarzy na bardziej poważny. Uświadomił sobie, że z tym człowiekiem trzeba konkretnie i do rzeczy.
- Taaaak... Posłuchaj. Nen chciałbym poznać od stóp do głów... nawet jeżeli nauki miałby zająć tygodnie...
Spojrzał się na obraz wiszący na ścianie po jego lewej i wpatrując się w niego, kontynuował.
- Bo widzisz... Potrzebny mi jest on i to bardzo. Pierwsza sprawa: egzamin łowców... chcę zrobić niewielką selekcję już na samym początku żeby nie dopuszczono jakiś wymoczków. Druga sprawa: nie mogę zostawać w tyle za moimi braćmi... niektórzy z nich w wieku już 10 lat poznawali tę sztukę... a Ja ?! Krążę już tak przez 6 lat będąc w tyle i skupiając się tylko i wyłącznie na treningu... aby być ciągle i ciągle lepszym niż byłem 2 minuty temu.
Jego wzrok znów spadł na starca.
- Chcę poznać nen... bo...(zawachał się chwilę, czy powiedzieć mu prawdę, czy znów go okłamywać) potrzebny mi on będzie w przyszłości... w wykonywaniu mojej "pracy". Zależy mi na tym bardzo, a widzę, że jesteś człowiekiem nieugiętym i nie da się Ciebie tak łatwo zmylić jak resztę łowczyków...
Usiadł normalnie, jak na panicza z dobrej rodziny przystało i lekko się skłonił.
- Nauczaj mnie... Proszę... Mistrzu...
Czół respekt do człowieka, który poznał się na jego kłamstwach, intrygach i przekrętach... Widział w nim to "coś"... Czuł, że to on pokaże mu prawdziwą drogę życia.

MG

- Z tym podejściem nie zajdziesz daleko w przyszłości. Na egzaminie będzie wielu silnych ludzi i nie ludzi... Ale dobra, niech ci będzie - odpowiedział mężczyzna wstając i dopijając herbatę. Strzelił palcami - Widziałeś kiedyś użycie Hatsu na własne oczy? - spytał, po czym wystawił na przeciw niego prawą rękę, lewa ręka zaciskała się na nadgarstku.
- Teraz pokaże ci, co możesz spotkać na egzaminie - powiedział mężczyzna, gdy po chwili jego Hatsu wypełniło pokój, a Draco poczuł bardzo negatywną energię, która z niego wypływała. Była przerażająco chłodna i wypełniona istnym szaleństwem. Po chwili przerwał - To była tylko próbka - westchnął - Zdaj sobie sprawę, że jeśli będziesz próbował zrobić sobie małą selekcję w taki sposób jaki mi się wydaje to częściej pewnie spotkasz podobną aurę - odpowiedział - Jeśli jesteś gotów kontynuować to wstań i ściągaj to górną część garderoby - strzelił karkiem, że aż chrupnęło - Będę musiał otworzyć twoje węzły... -

Draco podczas zadawania pytania, nic tylko pokręcił głową na znak zaprzeczenia i z zainteresowaniem wpatrywał się w ruchy starca. Widział, że robi dziwny gest rękoma, po czym całe pomieszczenia przesiąknęło dziwne uczucie... młodzieńca poruszyła ta aura, a nie wydała mu się obca. Spod drzwi jego ojca w jego rodzinnym domu, taka aura była rozprzestrzeniana na co dzień, aby nikt nie odważył się tam wkroczyć. Zapamiętał to jako nieprzyjemne uczucie. Nie zląkł się, lecz pyjął bardziej wycofane nastawienie. Gdy staruszek skończył, zmysły Draco wróciły do pierwotnie wyostrzonych stanów i nie czół już odrzucenia. Na polecenie dziadziusia, wstał i rozpiął bluzę, po czym położył ją na sofie. Wyszedł z tego "kącika", przy którym siedzieli i stanął na środku większej i wolnej przestrzeni. Ustawił się do Amisa plecami i powiedział po cichu.
- Miejmy to już za sobą.
Zamknął oczy, zacisnął pięści, jego serce biło niesamowicie szybko i mocno... czół ból w klatce piersiowej. Nie wiedział co się dzieje z jego ciałem... emocjami... pierwsze myśli były takie, że jego ciało robi sobie z niego żarty, lecz na prawdę się przejmował tym wszystkim. Jedno wydarzenie i jego życie zmieni się na zawsze... Zawsze był indywidualistą... nie liczył na nikogo... młodsi braci i kuzyni lgnęli do niego... on och odrzucał... chciał być sam... w samotności trenować i tułać się po tym świecie... Dlaczego teraz ? Dlaczego nagle w tym momencie przyszło mu na retrospekcje ? Wyczekiwał nieuniknionego. Czekam na nic innego, jak uderzenie rozpędzonego pociągu w jego tył.

MG

Wziął głęboki oddech, a na jego twarzy pojawiło się lekki zawahanie czy powinien w ogóle to robić. Przyłożył równolegle rękę do pleców chłopaka, po czym zaczął przepuszczać swoje Hatsu pomału delikatnie zwiększając. Draco mógł poczuć delikatne pulsowanie i ciepło rozchodzące się na po jego plecach. Jednak po chwili wszystko się zmieniło. Przyjemność z tego wszystkiego nagle zmieniła w ból straszny, takiego w sumie mógł nigdy nie doznać. Czy aby na pewno to dla jego dobra? Nie wiedział, ale z jego ciała zaczęło się coś pomalutku wydobywać. Delikatna smuga czystej aury... Bolało, oj... Po momencie Amis przestał, a Draco dalej był otaczany swoją aurą, która się z niego wręcz wylewała. Ach tak, teraz też strasznie bolały go plecy.
- Ah wybacz, trochę za dużo siły w to włożyłem - powiedział niewinnie - I jak się teraz czujesz? - zapytał.

Stan: Ból pleców

Chłopak przez cały proces uwalniania w nim mocy, nie pisnął ani razu... nie mógł... ból zablokował mu krtań i nie potrafił wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Stał nieruchomo przez cały zabieg, a gdy Amis skończył, Draco otworzył oczy i czuł jak jego ciało otacza dziwna energia... całkowicie dla niego nowa, lecz nie taka nieznana... pamiętał podobne uczucia wywoływane w domu... u zabójców. Powolnym ruchem odwrócił się do starca i z lekkim grymasem na twarzy, powiedział słowa, których może nie powinien mówić.
- Nie było tak strasznie jak się spodziewałem.
Rozruszał ramionami, po czym odezwał się ból pleców. Był dosyć silny i chłopak już nie wytrzymał. Skrzywił wyraz twarzy i wygiął lewą rękę w tył, aby dotknąć swoich pleców.
- Trochę boli... Ała...
Widać było, że ma już od młodych lat zahartowanego ducha... nie poddał się przy takim bólu i nie okazuje go, gdy tego nie musi. Wyprostował się ze sporym wysiłkiem i odparł.
- I co teraz mistrzu ?
Miał nadzieję, że te słowa nie zdziwią starca, gdyś chłopiec uważał go za swojego mentora, od kąt ten zaprosił go do swego mieszkania i miał zamiar nauczać. Zyskał w jego oczach po tym geście, a teraz jeszcze bardziej przez uwolnienie więzów.

MG

Mężczyzna podrapał się po głowie - Teraz no to... musisz po prostu zamknąć przepływ. Widzisz, im dłużej będziesz w tym stanie tym szybciej wypompujesz się z całej energii... I po prostu padniesz nieprzytomny. Wyobraź to sobie jak... hm... niczym rwący strumień, który pomału się zwęża. Ma to symbolizować powolne zamykanie się węzłów. Do tego spróbuj sprawić by aura otoczyła twoje ciało... - powiedział, po czym usiadł i popijał dalej swoją herbatkę.

Drako mając na uwadze rady mistrza, przystąpił do ostatniego już etapu pozyskania Nenu. Zamykanie strumieni... Ale co to naprawdę miało znaczyć ? "Spraw by aura otoczyła twoje ciało..." Te słowa zdziwiły chłopca. Niby czuł ją, ale nie wiedział jak nad nią panować. Po krótkiej chwili, gdy widział, że ulatuje z niego coraz intensywniej, zamknął oczy, wziął głęboki oddech i trzymając ręce przy klatce piersiowej, dłońmi do siebie, wraz z wydychanym powietrzem, odsuwał ręce przed siebie. Miało to wprowadzić go w trans. Otworzył swój umysł. Dawno już tego nie robił, więc nie wiedział jak zareagują jego wspomnienia, emocje, uczucia... Wpadł w czarną dziurę i oczyma pojawił się na podwórzu. Był to ogród jego domu. Stał na środku, widział swoją postać... swoją twarz. Wokół niego mnóstwo ludzi, kuzyni, bracia, krewni. Wszyscy otaczający jego. On stał niczym pal wbity w ziemię. Słyszał głos: "Niby wszyscy wokół niego, a tak naprawdę całkiem sam...". Głuchy głos obijał się mu o uszy. Przeniósł się do dojo. Wisiał tam w powietrzu, kadzidełka paliły się i kopciły... przyjemny zapach wanilii. To go uspokoiło. Uspokoiło jego serce, oraz umysł. Był sam... zawsze był sam... zawsze pomimo tylu osób wokół, mógł polegać wyłącznie na sobie. Stał w zaciszu. To wszytko działo się w jego głowie, a na zewnątrz, jego aura powoli zawirowała, po czym oplotła jego ciało niczym pająk tworzący kokon na swej zdobyczy. Czuł to... coś zamknął, uziemił... Otworzył oczy, aura zniknęła, a on odetchnął z ulgą.
- Udało mi się Amis.
Uśmiechnął się do niego, po czym lekkim krokiem podszedł do kanapy i padł na nią twarzą do dołu, niczym kłoda. Ciężko oddychał.

MG

Jedynie obserwował i mieszał herbatę dodając sobie co chwila kapkę cytryna dolewając do kubka na zmianę. Delikatnie przymknął oczy, po czym wziął jeszcze łyczka herbatki i zrobił typowe "ahh", w końcu była dla niego idealna po paru próbach.
- A tak, nie jest z tobą tak źle - rzekł, po czym wtulił się bardziej w fotel - I jakie to uczucie? - spytał - To jest to czego szukasz? - zapytał.

Leżał i dyszał... dyszał i odpoczywał. Nagle poczuł w swoim ciele przypływ znanej mu, bo należącej do niego, ale nowej energii. Odbił się na rękach od sofy i usiadł. Będąc w pozycji siedzącej, można było zauważyć na jego bladym dosyć ciele, wysportowaną i umięśnioną sylwetkę nastolatka. Nie odczuwał jakiejś ogromnej zmiany, oprócz tego, że miał już nen... Jeny... potrafił go kontrolować w najmniejszym już stopniu. Teraz mógł poddać się dalszym ćwiczeniom. Chciał poznać swoje limity i maksymalne możliwe do zdobycia osiągi ciała i duszy. Jako, że ta aura, która teraz krążyła w jego ciele, sprawiała, że nie musiał nosić bluzy, siedział wpatrzony w staruszka i powiedział:
- Uczucie jest wspaniałe... TO coś nowego... Chyba właśnie tego szukałem... ale to nie wszystko... czuję coś jeszcze... czuję, że coś siedzi we mnie... jakaś moja cząstka, która ukrywała się wewnątrz i dopiero teraz mogła wyjść...

MG

- Yhym - powiedział mężczyzna kiwając głową słuchając odpowiedzi Draco. Dalej popijał swoją herbatkę. Widział podekscytowanie chłopaka jego nową zabawką jaką był nen - Może chcesz poznać typ swojego nenu? - zapytał popijając herbatkę. Wstał z fotela i podszedł do telefonu, gdzie zamówił kieliszek, butelkę wody niegazowanej. To był moment, bo od razu doszło.
- Więc? - zapytał, odkładając przedmioty obok - Chyba będzie najlepiej jak poznamy go od razu - mruknął przeciągając się.

Młody zabójca Zoldyck'ów panował nad swoimi emocjami w dostateczny sposób, więc czym prędzej przystał na propozycję Amisa. Chciał bardzo dowiedzieć się czegoś więcej o tym całym "typie nenu" i w ogóle, ale dał mu szansę i chciał wszystkiego dowiedzieć się w swoim czasie, a wiedział, że nadchodzi już niedługo. Zasiadł wyprostowany na sofie i z zaciśniętymi pięściami, patrzał się na wodę ze zdziwieniem.
- Mam to wypić, czy co ?
Zapytał tak, jakby na prawdę nie wiedział co robić, to taka była kolej rzeczy. Pierwszy raz widzi coś takiego i nie miał pojęcia od czego zacząć. Taka jednostko jak on, nie mógł polegać zbytnio na innych osobach i wszystko musiał robić sam, ale w tym momencie uświadomił sobie, że nie wszystko da radę zrobić sam. Czasem potrzebna jest mu pomoc... jak teraz.

MG

- Nie, masz wlać sobie butelkę w tyłek, a potem oddać wszystko do szklanki, a kolor tego co wyszło powie nam jaki masz typ - odpowiedział - A teraz do rzeczy - powiedział krótko, po czym położył wszystko na stoliku, a do szklanki wlał wodę. Rozejrzał się po pokoju, po czym zerwał listek z jakiejś tam roślinki i położył go na środku tafli wody.
- Gotowe - powiedział, po czym - Teraz spróbuje użyć na nim swojego Hatsu. Hatsu to po prostu uwolnienie swojego nenu, spróbuj go użyć na tej szklance -

Draco nie wiedząc, czy uraził czymś swojego mistrza, nabrał nieco pokory i zniesmaczył się tym, że ktoś ma do niego pretensje o pytania na tematy kompletnie mu obce. Ale bez chwili zastanowienia, przyłożył ręce po szklanki, tak jakby chciał ją objąć i na odległości ok. 5 cm, zaczął powoli uwalniać swoją aurę. Był skupiony i bardzo ciekawy. Nie potrzeba było mu sporo uwagi zwrócić na rozchodzącą się aurę, gdyż szło jak po maśle i nie było żadnych komplikacji z jej nadmiernym wyciekiem. Jego nen rozchodził się po szklance i chyba powoli zaczął na nią oddziaływać.

MG

Działało... chyba, ale czy na pewno? Woda się nie zmieniła, listek się nawet nie przesuwał... Co z tym wszystkim jest nie tak? Mężczyzna spojrzał na wodę, po czym zanurzył w niej palec i posmakował.
- Kwaśna... - mina mu skwaśniała - Transmutator - powiedział, po czym - Istnieje 6 typów nen... Iluzjonista, wzmacniacz, transmutator, manipulator, emiter, specjalista - ziewnął.
- Chyba ci w domu o nich mówili i co jak? -

Chłopak z lekkim uśmiechem na twarzy wstał z miejsca, przeszedł się po pokoju wolnym krokiem z lewą ręką za plecami, a prawą ściskając i rozluźniając co chwilę przed brzuchem. Wpatrywał się w szklaną ścianę przed sobą i skupił swój wzrok na jednym, świetlistym punkcie. Stanął jakiś metr przed szybą i odwrócił się w jego stronę.
- Tak... wiem o ich istnieniu doskonale i miej więcej znam ich specyfikacje.
Mhh... transmutator, tak ? zamyślił się. Opuścił wzrok na dłoń i wyemiotwał z niej niewielką ilość aury, po czym zaprzestał. Założył ręce za siebie i zapytał go wprost:
- Czyli mogę zmienić moją aurę w cokolwiek mi się wymarz ?
Zerknął kątem oka na kominek żarzący się w kącie, po czym przejechał wzrokiem na Amisa.
- Na przykład w ogień ? Mogący pochłonąć tysiąc jeden istnień ?
Zadał pytanie, od którego wymagał odpowiedzi. Widać to było w jego oczach.
- Naucz mnie wszystkiego, żebym mógł tego dokonać...

Jak dostać się do mieszkania, które znajduje się na trzydziestym piętrze, a jedyna winda jest do użytku prywatnego? Wejść po schodach. Spokojnie, bez pośpiechu, w końcu to tylko marnowanie sił, które muszą wystarczyć nie tylko na schody. Co zrobić, gdy już wejdzie się na trzydzieste piętro? Kulturalnie zapukać do drzwi i wejść do środka. Z pewnością już ktoś powiedział Regilowi o jej przybyciu. Nstępnie, z delikatnym uśmiechem na ustach ruszyć przez pomieszczenia wprost do swojego celu.
Znalezienie tych informacji nie należało do trudnych, gdy wiedziało się, kogo się szuka. A ona doskonale wiedziała, że szuka swojego brata, który miał szukać uciekającej zgrai. Więc tym bardziej zdziwiła się, gdy usłyszała o jego spotkaniu z Amisem. Jeszcze bardziej - gdy ruszyli do wieżowca. Dlatego będąc tak blisko a jednocześnie tak daleko, nie mogła nie czuć tej radosnej ekscytacji. Draco był na wyciągnięcie ręki, a jednocześnie zdawał się tak odległy... I pewnie gdyby nie krótka znajomość z mieszkańcem tych apartamentów, musiałaby czekać, aż braciszek łaskawie postanowi ruszyć swoje cztery litery na dół. Byłoby to mniej zabawne niż sytuacja, w której znaleźli się teraz.
Do salonu weszła białowłosa, młoda dziewczyna, ubrana w prosty t-shirt i dżinsowe szorty. Na nogach miała niebieskie sandały z obcasem, na nosie przeciwsłoneczne okulary, które szybko zdjęła, prezentując leciutki uśmiech w stronę gospodarza. Na ramieniu miała przewieszoną torbę.
- Mam nadzieję, że recepcja zdążyła pana uprzedzić, panie Regil - mówiła miękko, nie ruszając się ze swojego miejsca. W samych słowach nie było żadnej groźby, natomiast ton, miękki i słodki, każdemu doświadczonemu wydałby się zdradziecki. - Nie spodziewałam się, że spotka pan mojego brata i weźmie go na nauki. Mam nadzieję, że nie sprawił panu problemów. - Posłała spojrzenie w stronę jasnej czupryny chłopaka. Cieszyła się, że widzi go w jednym kawałku, naprawdę! Kto mógł wiedzieć, co mogło go spotkać, gdy tak uporczywie poszukiwał swoich braci? Tak. Bardzo. Uporczywie. Że. Aż. Wylądował. W. Luksusowych. Apartamentach. Westchnęła cichutko, nieznacznie kręcąc głową. - Mam nadzieję, że wam nie przeszkodziłam w czymś ważnym. - Tym razem spojrzenie powędrowało w stronę Amisa, chcąc ocenić, czy jest bardzo źle.

Młodzieniec nie uzyskując odpowiedzi na żadne z zadanych pytań Amisowi, usłyszał jakieś kroki przed drzwiami i nie przypominał sobie żeby staruszek wzywał sługę. Drzwi się otworzyły, a postać w nich stojąca zamurowała chłopaka kompletnie. "Nie możliwe... Co ona tu robi ?". Zapytał się w pierwszej chwili. Po jej krótkiej wypowiedzi w stronę Amisa, Draco szybkim wzrokiem trafił na jego twarz. "Wzywał ją ? Nie możliwe... Znają się ?". Chłopiec był wybity z rytmu przez swoją siostrę, czego starał nie dawać po sobie poznać. Rozpuścił ręce wzdłuż torsu... nagiego swoją drogą i odezwał się do kobiety robiąc kamienną minę:
- Co ty tu robisz Rachel ? Skąd wiedziałaś gdzie mnie szukać ?
Nie dając jej szansy na odpowiedzenie, rzucił kolejno:
- Tak, przeszkadzasz mi i to bardzo, a tak poza tym to jesteś tu towarzysko, czy ojciec Ci kazał ?
Zapytał ozięble i wyrachowanie prawdopodobnie znając już odpowiedź, lecz nie dając jej dojść do siebie w tej sytuacji. Chciał, aby Amis ją z tond wywalił i kontynuował trening na chłopaku, więc Draco wypuścił nieco swojej energii życiowej po pomieszczeniu z domieszką odrazy i niechęci. Nie miałby nic do siostry, jeżeli nie byłaby taką usłuchaną "córeczką tatusia" jaką ją zapamiętał z domu.

Ach, spójrzcie na tą minę! Tak bardzo był zdziwiony tym, że ją widzi? Nie powinien! Przecież jasne było, że będzie podążać za swoimi braćmi niczym cień, jak tylko znajdzie odpowiedni trop. Nie zmieniało to jednak faktu, że w tym momencie bardzo chciała wyprowadzić go z błędu i po siostrzanemu przytulić. Ale stała na swoim miejscu, nie tracąc uśmiechu nawet po tak nieprzyjemnym powitaniu ze strony swojego brata. Próbował coś zamaskować? Hm hm. Kąciki jej ust powędrowały w górę. Zachowywał się tak uroczo, kiedy nie wiedział zupełnie nic i starał się być tak oziębły. Jak na młodszego brata przystało.
Uśmiech jej nieco zrzedł, gdy pomieszczenie wypełniło się nieprzyjemną energią, jasno dającą do zrozumienia, ze raczej sobie jej ktoś tutaj nie życzy. A źródłem był Draco. Uniosła brew ku górze, przenosząc spojrzenie z brata na szykownego gospodarza, a z jej ust wydobyło się cichutkie "o". Już się nie uśmiechała. Przestało być zabawnie, zaczynało się robić nudno. A nudę trzeba było zabić.
- Właściwie to przyszłam zapytać się ciebie o kilka rzeczy... - zaczęła powoli, wpatrując się chłodno w braciszka. - Nie dlatego, że ojciec mi kazał... A tu proszę, ktoś wyfrunął z gniazda i myśli, że już wie wszystko o wszystkim... - Nagle rozmowa z pełnej kfiatkóff i uprzejmości w stronę Amisa przerodziła się w ostrą wymianę zdań pomiędzy rodzeństwem. Rahel westchnęła z rezygnacją, po czym dała upust swoich emocji za pomocą Renu na krótką, wystarczającą. Czysta nienawiść i żądza krwi miała popłynąć w stronę Draco. Teraz jednak nie chciała go zastraszyć, ba, nawet nie przyszło jej to na myśl! Po prostu chciała załatwić sprawy szybko i sprawnie, profesjonalnie, bez upartych elementów. Westchnęła ponownie.
- Zwrócę go panu jak tylko dowiem się wszystkiego, panie Regil - powiedziała obojętnie w stronę gospodarza, po czym zaczęła zmierzać w stronę Draco z jasnym zamiarem wzięcia go pod pachę i wyprowadzenia w inne miejsce.