Miano: Delphine, Kiin nav Maestro, zwana też Aianmeiden. Gdyby nie była członkiem mafii nazywałaby się Delphine, Kiin Tuharrak
Wiek: 15
Płeć: Wbrew pozorom.. Kobieta
Wzrost/Waga: 164cm/49kg
Przynależność: Mafia - Bestia Cienia
Wygląd: Dziewczyna swoim wyglądem zdecydowanie odstaje od swoich rówieśniczek. Nie sprawia wrażenia uroczej osóbki, a raczej jakiegoś odludka, który pochodzi z innego świata. Choćby tym, że jest naprawdę szczupła, niektórzy jej kończyny żartobliwie porównują do patyków. Słynie ze swojej giętkości, jakby wewnątrz nie miała ani kości, ani stawów. Ma bardzo bladą cerę. Jak na wojowniczkę jest bardzo niepozorna. Długie ręce przydają się często w walce na krótkie dystanse. Ma białe, krótkie włosy, tylko jeden kosmyk jest ciutkę dłuższy i związany czerwoną wstążką. Szaroniebieskie oczy są otoczone niewielkim paskiem czerwonego cienia. Często okazuje nimi swoje uczucia, w końcu są zwierciadłami jej duszy. Nos śpiczasty, mały i lekko zadarty. Usta zazwyczaj uśmiechnięte, częściej z powodów używek, aniżeli prawdziwego zadowolenia czy szczęścia. Ubrana jest w białe stroje, przez co każdy członek mafii bez problemu ją rozpoznaje. De facto jednoczęściowy strój jest bardzo dziwnie uszytym workiem z rękawicami i wygodnymi butami. Rękawy można podciągnąć, albo schować w nich całą rękę. Na szyi nosi gogle lotnicze, jedyną pamiątkę po rodzinie.
Charakter: Delphine to nietuzinkowa postać. Sprawia wrażenie wiecznego dziecka, które traktuje wszystko i wszystkich jak zabawki. Może to właśnie dlatego Don tak bardzo ją uwielbia. Posiada bardzo zawiłe poczucie humoru, przez co większość nie rozumie jej żartów i punktu widzenia. Niektórzy uważają, że to dlatego, że wiecznie coś tam wciąga po kątach, kiedy nikt nie widzi. Uwielbia bawić się ze zwierzętami, które kocha ponad życie. Czasami kiedy ubiera gogle, to udaje lotnika rozkładając ręce i "fruwa" po korytarzach, często trącając innych w ręce. Zachwala sobie życie w mafii, bo wszyscy się jej boją, bo uważają ją za co najmniej osobę chorą psychicznie. Nikt nie przeszkadza jej, kiedy całe dnie spędza w swoim pokoju z kotami, chomikami i papużkami. Jej śmiech potrafi wprowadzić długą, grobową ciszę, a lubi to robić bez powodu. Jest oddana tylko swojemu Donowi, który płaci jej za zwierzaki. Uwielbia wtrącać się innym w słowo, można śmiało powiedzieć, że zachowuje się jak gbur. Bardzo trudno doprowadzić ją do ładu, zachowania, które przystoi takiej dziewczynie jak ona. Rzadko kiedy mówi to co naprawdę, w głębi ducha myśli. Ma żal do swojego ojca, że nie powiedział jej czemu to właśnie ona ma iść do mafii, mimo tego, że domyśla się powodów. Zastanawia się czemu matka nie zrobiła nic, żeby ona mogła zostać w domu i dalej się rozwijać. Jest zła, że w jej rodzinie test wody jest jak wyrok. Jednakże, z tymi wątpliwościami nigdy nie obnosi się, bo wie, że nikt jej z tym nie pomoże i musi sobie poradzić sama. Obecnie stara się dbać o swój rozwój poprzez długą medytację u siebie w pokoju, by pojąć kim tak naprawdę jest i do czego chce dążyć. Uważa, że natura dziecka zdejmuje z niej wiele ograniczeń, jakie panują w dorosłym świecie i za nic nie chce dogłębnie dojrzeć.
Historia: Historia dziewczyny zaczęła się 15 lat temu, wraz z jej przyjściem na świat w rodzinie zabójców - Tuharrak. Rodzice od samego początku mieli wobec niej wielkie plany. Liczyli, że wda się w ród, co za tym idzie zostanie wielką Emiterką. Kiedy tylko zaczęła mówić i rozumiała słowa do niej wypowiadane, uczono ją czym jest Nen i do czego może służyć we wprawnych rękach. Mając 5 lat już musiała wykonywać ciężkie ćwiczenia fizyczne, by zostać zdolną wojowniczką. Delphine nie miała prawa odmówić, więc całe dnie spędzała na bieganiu czy skakaniu na tyczkach. Często porównywano ją do starszego brata, Metira, który doskonale radził sobie z rozwojem swojego ciała. On w wieku 10 lat został jednym z silniejszym zabójców w rodzinie, tym samym napawając rodziców dumą. Tego samego oczekiwali od córki, ale ta nie miała w sobie tyle siły i chęci do pracy nad sobą. Dziewczynka pewnego dnia uciekła z domu, włócząc się samotnie po mieście. Miała śliczne, długie, białe włosy, które znacząco wyróżniały ją z tłumu. W sumie to był jeden ze znaków rozpoznawczych jej całej rodziny, dlatego też ojciec Delphine dosyć szybko ją odnalazł nad rzeką, kiedy to bawiła się wodą. Byli tam też zamaskowani mężczyźni, który patrzyli na nią zza cienia drzew. Woda w jakimś sensie uspokoiła ją, jakby dając siłę i ochotę do rozwoju samej siebie. Od tego czasu młoda Tuharrak toczyła sparingi ze swoim starszym bratem i innymi członkami klanu. Metira w wieku 16 lat zdał test, pokazując swoją zdolność Emitera w szklance wody. Siostra w głębi ducha zazdrościła mu tego, przez co zaczęła jeszcze więcej walczyć, pokonując kilku kuzynów starszych od niej samej. Ona do testu podeszła w wieku 14 lat odkrywając swoją moc. Niedługo później w siedzibie jej rodziny zjawiła się dwójka zamaskowanych mężczyzn, jak się później okazało członków mafii. Zaoferowali oni coś, na co ojciec Delphine się zgodził i oddał im ją, tak jakby pozbywał się zbędnego ciężaru. Dziewczyna nie wiedziała dokąd ją zabierają, ale ona czuła w środku, że do domu już nie wróci. Nie tęskniła jakoś specjalnie mocno, brakowało jej tylko wspólnych treningów. Po dniu podróży dowiedziała się, że kupił ją Don jednej z mafii, by została jego strażnikiem. Z początku zastanawiała się czemu ona tutaj trafiła, a nie jej brat... Ale zauważyła, że każdy kto w rodzinie okazywał się nie być pierwszorzędnym Emiterem, szybko opuszczał mury i znikał bez śladu. Najwidoczniej i ją miał czekać ten sam los. Przyjęła tytuły i nazwisko płynące z jej nowego domu, porzucając swój ród. Stała się Bestią cienia, chociaż sama była bardzo słabym użytkownikiem Nen. Niemniej jednak nie przyszło jej się jeszcze realnie sprawdzić, zatem nikt o tym nie wie...
Indeks 
Latest images 
